نور دیدگان

به نام خدا

طلبه ای بود که به آیت الله بهجت خدمت می کرد. کارهای ایشان را انجام می داد، چای می برد خدمتشان. آمده بود مشهد. وقتی برگشت آقا پرسیدند کجا بودی؟

گفت :مشهد بودم.

آقا فرمودند: خب زیارت قبول. امام رضا را هم دیدی؟

گفت: نه آقا.

آقا با تعجب پرسیدند: یعنی مشهد رفتی امام رضا رو ندیدی؟

گفت: نه آقا  …. ما که .... !!!

فرمودند: یعنی تا به حال این همه رفتی مشهد امام رضا رو ندیدی؟

گفت: نه! ندیدم!

فرمودند: خوابشان را هم ندیدی؟ رفته بودی مشهد در خواب هم به سراغت نیامدند؟

گفت: نه!

فرمودند: پس مشهدی نشدی هنوز، نه!

گروهی از زوار امام رضا پیرمردی را دیدند که کوله باری از علف به دوش کشیده و با مشقت بسیار به خانه می برد. او را شماتت کرده که  پیرمرد زحمت دنیا رو ول کن نیستی. آخر بیا تو هم لااقل یک باربه مشهد سفر کن.

پیرمرد از آنها پرسید: شما که به زیارت آقا رفتید و به آقا سلام دادید، جواب گرفتید یا نه؟  می گویند: پیرمرد این چه حرفی است که می زنی. مگر آقا زنده است، سلام ما را جواب بدهد؟

پیرمرد می گوید: عزیزان، امام که زنده و مرده ندارد، ما را می بیند و سخنان ما را می شنود، زیارت که یک طرفه نمی شود.

ما که رفتیم مشهد ولی مشهدی نشدیم. امام رضا را ندیدیم! خوابش را ندیدیم! جواب سلامی نشنیدیم!

اما

چه کیفی  داره با کسی بری زیارت که میدونی امام رو می بینه! چه حس خوبی داره بری زیارت با کسی که میدونی آقاست که اول بش سلام می کنه!

همه ما شنیدیم که حضرت محمد به بچه ها سلام می کرد. در توحید مفضل آمده که هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می بیند و با ایشان نجوا می کند. پس دلیل حرف قبلی من کاملاً مشخصه.

زهرای عزیز امام را که دیدی! چی بت گفت؟ سلام ما رو بش رسوندی؟

این بار رفتم مشهد و به امام رضا گفتم که من مادر زهرا هستم. هر لطفی که به زهرا می فرمایید، به من هم داشته باشید. هر دعایی که برای او می نمایید، برای من هم بکنید و خلاصه ....

زهراخانم دعا می کنم هر بار که زیارت امام رضا می روی، حضرت را ببینی. هر بار که به ایشان سلام می کنی، جواب سلامت را بشنوی.

خدایا کمکم کن که چنین فرزندی تربیت نمایم. خدایا عملم را به گونه ای تبدیل نما که چشمانم لیاقت دیدن امام را داشته باشد. گوشهایم توان شنیدن سلام امام را داشته باشد.